SÖZCÜKLERİN  HİSSETTİRDİKLERİ

Ruhunun içinde kargaşa olan

Hüznü kendisine yuva edinir…..

Gülü koklasa incinir …

Balı tatsa, yediği zehir….

Tutunamaz hayata….

O kadar yalnızdır ki

Kalbinin içinde cehennem yansa ;

Dışından  görünen  sanki  zem herir…..

Okuduğunu anlamayan bir milletiz .Bu sebeple de okumayı sevmiyoruz. Kulaktan dolma bilgilerle kendimize bir fikir edinmeye çalışıyoruz . Kimse kimseyi dinlemiyor. Dinlemediği için de anlamıyor. Bu sebeple herkes kendi yalnızlığının içine hapsolmuş durumda  iken diğerlerinin kendisine ulaşmasını bekliyor.

Yokluklar içinde varlıklı hayatlar sürüyoruz. Sözcükler eksik dilimizde. Kendimizi ifade etmekte zorlanıyoruz. İnsan yavrusunun dili  , içinden gelenleri dışına aktarabilmek için, dürtüselliğinin yerine kullandığı en önemli enstümanıdır. Dile dökemediğinde hastalanır.

Sözcüklerin yokluğu tüm varlıkların varlığını yok ediyor. Birbirimizi anlayamadığımızda yalnızlaşıyoruz. Okuduğunu anlamayan , anlamadığını okuyamıyor….Sözcüklerini esirgeyen kendi buzdan kalesinde üşüyor.

Konuşabilmek, insanın içinde ki hassasiyetin  azalmasını sağlar. Bilinçdışının simgelerle kurguladığını  sözlere çevirmek  dilin yüküdür. Yakın olmaya ihtiyacımız var. Ötekinin  gözünden kendimizi tanımlamaya ihtiyacımız var. ben i var etmek için, ötekinin bakışına muhtacız.

İletişim insanları birbirine bağlayan bir iptir. Anladığı ve anlaşıldığı oranda  kuvvetlenir. Kuvvetlendiği   ölçüde  de faydalı olur. İnsan yavrusunun  sözleri cennetidir. Sözün bittiği yer yalnızlık cehennemidir.

Psikoterapi; konuşulamayanların konuşulduğu  , terapist danışan ilişkisinin  kuvvetli bağlarla kurgulandığı   bir iyileşme yolculuğudur.

+